நீ யாரோ!!

எப்போதிருக்கும் வசீகர புன்னகையில்லை,
சுண்டியிழுக்கும் நேர்ப் பார்வையில்லை,
முக ரோமங்களில் கூட அனேக வேறுபாடுகள்! 
தொலைந்த இரவுகளின் பிம்பம்
நீ விட்டுச் சென்ற தலையனை வாசம் போல
என் மனத்துகள்களில் தேங்கியிருக்கிறது.
அதற்கும் இதற்கும் எத்துணை வித்தியாசம்!!!
உன்னிடம் இதைப்பற்றிச் சொன்னதும் சிரித்தாய்!
மீசையை மழிக்க எவ்வளவு நேரமாகுமென!
உன்னிடம் எப்படிச் சொல்லுவேன்;
எனக்காக உருவத்தை மாற்றிக் கொண்டாலும்
என்னுள் புதைந்திருக்கும் நீ, நீயில்லை என்று!
சிமிட்டலில் தெரித்து விழும் கண்ணீர் போல
விளையாட்டாய் என்னை நீங்கிச் சென்ற பின்
நீ யாரோ நான் யாரோ தானே!!!